รำลึกเรื่องเก่า..เล่าความหลัง ตอน คาถาดูดวง

รำลึกเรื่องเก่า..เล่าความหลัง

ตอน คาถาดูดวง

สมัยก่อนคนมาหาพ่อทวดอยู่เป็นอันมาก ต่างก็มีจุดประสงค์แห่งการมาเยือนด้วยกันทั้งสิ้น ไม่ว่าจะมาขอฝากตัวเป็นศิษย์ร่ำเรียนวิชาโหราศาสตร์ ไสยศาสตร์ มารักษาตัวเพราะโรคภัยไข้เจ็บ มาตรวจดวงชะตาขอฤกษ์พานาทีก็มากราย

จำได้ว่าท่านหนึ่งมาแต่เมืองไกลทางใต้ นัยว่าท่านเป็นหมอดูนักพยากรณ์อยู่แล้ว เคยได้ยินชื่อเสียงพ่อท่านสมัยอยู่เมืองปทุม ก็ติดตามมาด้วยความศรัทธาเคารพ จุดประสงค์การมาเยือนของท่านนั้นแปลก คือท่านมาเพื่อขอเรียนคาถาเพื่อประกอบการดูดวงให้แม่นยำ ครั้งนั้นพ่อทวดหัวเราะชอบใจเป็นการใหญ่ บอกว่าดี เป็นวิธีสร้างกำลังใจให้จิตตั้งมั่น การดูดวงหรือพยากรณ์นั้นจะได้ไม่ฟั่นเฟือนเฝือออกนอกลู่นอกทางเข้าป่าเข้าพงไป พ่อทวดว่าคาถาอื่นท่านคงจะพอมีพอรู้อยู่แล้ว ด้วยว่าท่านก็เป็นผู้รู้ภูมิศึกษาด้านนี้มานาน พ่อท่านจึงให้คาถาว่า “โลกะวิทู” เป็นคาถาพระพุทธเจ้าในบทสรรเสริญพุทธคุณ(อิติปิโสฯ)ที่แปลว่า “ผู้รู้โลกอย่างแจ่มแจ้ง” นั่นเอง วิธีการของท่านสอนว่าให้ภาวนาในเวลากลางวันแล้วมองความสว่างให้เต็มที่จนจดจำได้ เมื่อเพ่งในอารมณ์ก็นึกได้ พอตกกลางคืนเพ่งหรือนึกถึงแล้วจิตใจก็สว่าง คือนึกถึงคำว่าโลกะวิทูคราใดใจก็ย่อมสว่างเช่นนั้น ทำอย่างนี้เป็นปกติอย่าให้เสื่อมหรือเคลื่อนไปจากใจ โลกะวิทูแล้วใจสว่างมากแค่ไหนสิ่งที่จะรู้จะเห็นย่อมมีความชัดมากเท่านั้น ท่านสอนดังกล่าวแล้วท่านผู้นี้ก็เอาดีได้ คือฝึกเรียนจากพ่อทวดให้ท่านคอยกำกับชี้แนะอารมณ์ใจ ภายในสามวันนี่ท่านมองความสว่างได้ชัดเจนแล้ว พอวันที่เจ็ดนี่เอาเรื่องเข้าที ช่วยพ่อทวดดูดวงท่านให้อารมณ์วางเข้าปีติขนลุกขนชันเข้าว่าก่อน แล้วอารมณ์รู้เห็นต่างมันตามมาพรั่งพรูไม่รู้จะเอาอะไรก่อน ท่านบอกให้กำหนดสติจับลงไปด้วยแล้วแยกแยะออกเป็นเรื่องๆ หากตรึกไม่ได้ให้นึกถึงเรื่องราวในดวงชะตาจะเป็นเรือนเป็นดาวตัวแทนความหมายต่างๆมาจับเป็นบาทพยากรณ์วิถี เพื่อให้ได้ความหมายในเรื่องราวลีลาชีวิตของเขา พ่อทวดท่านกำกับอารมณ์ฝึกสอนอยู่อย่างนี้ พร้อมคอยชี้แนะแก้ไขเมื่อกำลังใจตกหรือเสื่อมลงไป ปรากฏว่าท่านนี้เป็นที่ชอบใจในวิชาความรู้ที่พ่อทวดให้และสรรเสริญคุณเป็นอันมาก ช่วยตอบแทนเป็นลูกมือพ่อทวดอยู่ร่วมสามเดือน คือช่วยดูดวงบ้าง รักษาคนบ้าง ทำไร่ทำนาช่วยลูกๆของพ่อทวดบ้าง คือทำทุกอย่างตามที่ท่านจะตอบแทนคุณได้ จากนั้นท่านก็ลากลับและนานทีปีหนก็ขึ้นมาเยี่ยมเยียนพ่อทวดอยู่มิได้ขาด

ธีรพร เพชรกำแพง(บุญวงษ์)

๓๐ พฤษภาคม ๒๕๕๗