ทวาทศลัคน์

โอม นมัสสิตวา

นบพระศาสดา นบธรรมคัมภีร์

นบสงฆ์สิกขา นบอาจารีย์

นบโหราตรี เวทย์วิชศาสตร์ไสย

ลัคน์สถิตย์สถานเมษ ประพฤติเหตุบอกรูป ผ่ายผอมซูบทรงหน้ายาว ทั้งสองเท้าชะลูด ที่ประสูติริมทาง แถบระวางตะวันออก บ่มีตรอกข้องสถล เทพสังหรณ์แห่งคู่ สถานอยู่ทิศประจิม เมื่อมัชฌิมสามสิบหก ชะตาตกเป็นโรคเรื้อน แล้วกลับเกลื่อนหายเล่า ผู้นั้นเนาว์ในยศ บุญปรากฏประกอบแท้ มีเรือแพทั้งยวดยาน แสนสำราญเกษมสุข ปราศจากทุกข์ทั้งสิ้น หนึ่งมุนินทร์แนะนำ เรื่องนิบาตเบื้องพระเตมีย์ ลัคน์เนาราศีเมษ คาดเข็ญเขตเมื่อน้อย มักต่ำต้อยตกยาก อายุมากจึงเจริญ มีบุญเกินกว่าหนุ่ม แม้ลัคน์กุมบาปเคราะห์ ทายจงเจาะพักตร์ประหล่าน เนื้อสะอ้านดำแดง เมื่อน้อยแรงโรคา เขาขอมาเลี้ยงไว้ พงศาไซร้อุดม อายุสมสามสิบปี  อันตรายมีครั้งหนึ่ง จนถึงสี่สิบสี่เศษ จะเกิดเหตุแห่งท้าว สี่สิบหกคราวเคราะห์ร้าย เจ็ดสิบทายอีกครั้ง สิ้นกำลังชะตา ฝอยกล่าวมาเพียงนี้ จบราศีเมษหมดฯ

อนึ่งกำหนดกำเนิดลัคน์ เนาสำนักพฤษภ ท่านกำหนดบุรพกรรม ผิวแดงดำสะอาด มีธรรมชาติกรีดกราย สำอางกายอ้อนแอ้น ขันแข็งแรงมากมูล มักสมบูรณ์ด้วยยศ มีปรากฏประกอบทรัพย์ อาหารนับร้อยเกวียน โรคเบียดเบียน บ่ สิ้นสุด ต้องอาวุธคายคม ลัคน์ปฐมพฤษภไซร้ ตำนานให้พระสิทธาถ์ ว่านิบาตบอกฝอย เมื่อหนุ่มน้อยเกษมสุข เติบใหญ่ทุกข์ระทมทับ แก่หรือกลับสูงศักดิ์ ประไพพักตร์งามสุด ขาวผ่องผุดผิวเนื้อ สามสิบเหลือแปดปี อันตรายมีมาทบ สี่สิบครบร้ายแรง (ตามพฤหัสชาดกว่า อายุ 63 ปี มีเคราะห์อีกครั้งหนึ่ง) แปดสิบแสดงโดยเคราะห์ ทายจงเจาะลัคนา ดวงชะตาสิ้นกำลัง ให้ทายดังดุจนี้เถิด ฯ

ลัคน์กำเนิดเนาเมถุน ชักเบื้องบุญบุพกรรม ผิวขาวล้ำคือเศวต เรือนผมเอกดกดี ที่พึ่งมีคนรักมาก พ่อแม่หากเมตตา เขาบูชาเป็นนิตย์ ศัตรูคิดจะทำร้าย มันกลับตายไปก่อนตัว ให้พึงกลัวเกรงขาม เล็กสิบสามเคราะห์โศก จะเป็นโรคเรียกเรือน บทหนึ่งเยือนทายทัก ว่าด้วยลัคน์พระวิธูร อยู่เมถุนชักนิทาน สรรพางค์พานสูงพร้อม ไม่พีผอมสันทัดคน หนึ่งหญิงสกนธ์แดงดำ บิดาต่ำสินสกุล แม่มีประยูรยศศักดิ์ อุดมนักผลประโยชน์ ท้าวไทโปรดเปรื่องยศ ถึงกำหนดยี่สิบสาม เร่งเกรงขามเคราะห์ร้าย สี่สิบทายอีกครั้ง สี่สิบสามเคราะห์ยังกุม เข้าห้วงรุมห้าสิบหก ชะตาตกลงถึงฆาต โหราศาสตร์ทายเพียงนั้น เกิดกลางวันมีวาสนา ฝอยวิตถารตามลัทธิ แห่งเกจิอาจารย์เดิมฯ

อนึ่งเดิมแรกตกฟาก โหราหากเรียกลัคน์ เนาในจักรกรกฎ บอกกำหนดตำแหน่ง เนื้อดำแดงงามผจง สองช่องชงฆ์ช่วงบาทา ช่วงหัตถายาวสลวย งามสะสวยสมสกนธ์ ได้ลาภผลมาแต่เพื่อน บทหนึ่งเอื้อนคำเปรียบ ตำนานเทียบสาธก ชักชาดกสิบชาติ ในนิบาตพระเนมี กายสูงศรีโสภา เส้นเกษาแดงเรื่อ วงศ์ว่านเครือมากมูน แม่ต่ำสกุลกว่าพ่อ เมื่อน้อยหน่อหนุ่มเหน้า ใครเห็นเข้าเฝ้าใฝ่รัก มีสินศักดิ์คารวะ จักชำนักศัตรู อายุสู่ยี่สิบสาม จะเป็นความแต่ท้าว บ่ มิ กล่าวว่าป่วย ประกอบด้วยทั้งสองอย่าง ฝอยเอื้อนอ้างเป็นปฐม อายุสมยี่สิบเก้า เคราะห์รันเข้าครั้งหนึ่ง เจียนเกือบถึงชีวิตวาย บ่ มิกลายเกลื่อนกลับ จะเสียทรัพย์พัสดุ ครั้นอายุเจ็ดสิบปี โดยวิธีว่าหวัง สิ้นกำลังชะตา ฝอยกล่าวมาแต่เพียงนี้ ฯ

ลัคน์ราศีหนแห่งสิงห์ ทั้งชายหญิงประเสริฐสุด ผิวผ่องผุดผมบาง รูปสำอางสะอาดตา งาม นขา เชิงปานี (นิ้วเรียวเหมือนเชิงเทียน) โลมามีมากมูล มักสมบูรณ์สมบัติ สุวรรณรัตน์เป็นลาภ มีนับหาบดังโชดก ชะตาตกศัตรูเบียน บทหนึ่งเปลี่ยนคำทัก ว่าด้วยลัคน์ราศีสิงห์ ท่านอ้างอิงแอบเรื่อง นิบาตเบื้อง “ศุภมิตร” ให้พึงพิศพักตร์ปล่าน กรรณยาวยานห้อยลง มีทรวดทรงสูงโสด ใจมักโกรธเจ้าโมโห มีโทโสอันแน่นหนา ไร้พงศาเผ่าพันธ์ เมื่อน้อยนั้นได้ยากเข็ญ ทายว่าเป็นกำพร้า ท่านมาตาปิตุเรศ มรณะเหตุห่างหาก บ่ มิจากกันไกล สินทรัพย์ได้แต่พระยา เจรจาชอบใจคน สมบัติล้นเหลือหลาย ฆาตเคราะห์ร้าย ยี่สิบสาม เร่งเกรงขามหากสิบครบ เคราะห์จวบจบเจียนม้วย ถ้าไข้ป่วยลงเลือด ครั้งห่างเหือดโลหิต รอดชีวิตครั้งหนึ่ง อายุถึง 70 ถ้วน พระเคราะห์ควนถึงฆาต ชะตาขาดสิ้นกำลัง ทายดุจดังกล่าวมา ตามตำราคัมภีร์ไสย ฯ

ลัคน์ในราศีกันย์ มีผิวพรรณผุดผ่อง เป็นใยยองอย่างสำลี เกิดมามีแต่สุข ปราศจากทุกข์ไกลตัว ศัตรูกลัวซึ่งอำนาจ ดังพระยาราชสีห์ ชายหญิงนี้มีนาม ทุกนิคามชมภู ลัคนาอยู่ราศีกันย์ ฝอยทายนั้นอ้างอรรถ ภูริทัตนิทาน สรรพางค์พานสูงสม สะเอวกลมน่ารัก งามวงพักตร์ครือวาด เขาขอขาดพาไปเลี้ยง ปัญญาเพียงมโหสถ รอบรู้หมดด้วยปรีชา ไปนานาคามเขต ถึงประเทศเขาต้อนรับ มีสินทรัพย์อันอุดม อายุสมสามสิบห้า ดวงชะตาตกพระเคราะห์ครั้ง ถึงกระทั่งเจ็ดสิบห้า ไส้ชะตาขาดฆาต พุทธศาสน์ว่าสิ้นบุญฯ

ลัคน์เดิมตุลย์แดนสถิตย์ ให้พินิจคำทาย สกนธ์กายเป็นเกลื้อนกลาก มีความสุขมากเหลือล้น ใจกุศลศรัทธา เป็นเสนาแท้เที่ยง บ่ มิเลี่ยงคำคาด ศิลปศาสตร์สอดรู้ ได้พระผู้โฉมงาม สัชนูนามปรากฏ พระทรงยศลัคน์อยู่ตุลย์ ใจกล้าบุญ บ่ กลัวเปลือง งามประเทืองฉวี เนื้อสองสีสูงทรง อายุคงยี่สิบเจ็ด ทายเผด็จโดยเฉพาะ ตกฆาตเคราะห์แรงร้าย เจ็ดสิบปลายสี่ปี โดยวิธีแห่งโหรา ดวงชะตาสิ้นกำลัง ให้ทายดังดุจกล่าวมา ท่านเมธาให้พึงคิดฯ

ลัคน์พิจิตจักรา เบื้องบุพพาไตรเพท แนะนำเหตุออกความ สิ่งการงามรู้รอบ พ่อแม่ กอบเป็นศรี ศัตรูหนีจากคณะ กลัวตบะพ่ายแพ้ บทหนึ่งแล้ลัคน์พิจิต ชักอดีตนิทาน ได้ตำนานพระฉัททันต์ เมื่อน้อยนั้นจากที่เกิด แสนประเสริฐส่วนปัญญา เจรจาแสนไพเราะ หญิงจำเพาะมีไฝปาน แถบสถานที่ลับเร้น ใจบุญเห็นหายาก ศัตรูมาก บ่ ทำได้ อายุในสามสิบฆาต อย่าประมาทพึงประหยัด ภัยพิบัติบังเกิด เร่งเกรงเถิดสี่สิบหก ชะตาตกที่เคราะห์โศก ตามโฉลกท่านทักทาย ยิ่งแรงร้ายหากสิบสาม ให้เกรงขามถึงฆาตครั้น ชะตานั้นสิ้นกำลัง ให้ทายดังดุจกล่าวมาแลฯ

ลัคนาแน่เนาธนู จะเฟื่องฟูสินสมบัติ เป็นสุขสวัสดิ์ อิสรภาพ ย่อมลุลาภใหญ่ยศ จะปรากฏลือนาม เขตนิคามชมภู ลัคน์ธนูนี้ไซร้ ตามนามทายมโหสถ รอบรู้หมดด้วยปัญญา เจรจาเชิงฉลาด สวยสะอาดงามสุด ขาวผ่องผุดผิวเนื้อ ใจบุญเหลือศรัทธาหลาย มีมิตรสหายนับร้อย ข้าใช้สอยนับพัน ช้างม้าอนันต์นับสิบ ท่านมักหยิบยกโทษ ให้กริ้วโกรธต้องอาญา เบื้องชันษาสิบแปด ร้อนยิ่งแดด เปลว เพลิง สุม คราวเคราะห์รุมแรงร้าย ยี่สิบทายอีกครั้ง สิ้นกำลังเจ็ดสิบแปดปี ธนูกล่าวเพียงนั้น

ลัคน์เดิมหันหนมังกร โฉมฉะอ้อนเอวกลม ญาติอุดมทั้งสองฝ่าย ผ่องผิวกายคือแสงเดือน ที่ทางเลื่อนเป็นใหญ่ยศ มีกำหนดลัคน์มังกร เวสสันดรดวงดิลก อาจารย์ยกบาลีอ้าง บอกรูปร่างพึงมนัส งามสันทัดไม่พีผอม ขนองค้อมค่อมคล้อย เมื่อยังน้อยจากที่ไป เจริญวัยสมบัติมาก ยี่สิบห้าหากพระเคราะห์ครั้ง สามสิบทั้งครบถ้วน พระเคราะห์ทวนหลายหน สี่สิบพ้นเศษหกปี อันตรายมีไม่มากนัก หกสิบสี่ทักว่าร้ายแท้ ตรงนั้นแลถึงฆาต ชะตาขาดสิ้นกำลัง

ลัคน์อยู่ยั้งราศีกุมภ์ ญาติชุมเป็นชาติเชื้อ งามผิวเนื้อนั้นขาว จะเป็นท้าวพระยาใหญ่ ตำนานไท้ “โปริสาท” มีอำนาจอานุภาพ ย่อมได้ลาภไปต่างหน มีกุศลอายุสม จึงอุดมด้วยสินทรัพย์ อายุนับยี่สิบสาม พึงเกรงขามพระเคราะห์ร้าย สี่สิบเจ็ดทายครั้งหนึ่ง ภายแก่จึงจะสมบูรณ์ เมียมีมูลมากเหมาะ พูดจาเพราะชอบใจคน สิ้นกุศลเจ็ดสิบเจ็ด ท่านทายเด็ดดวงชะตา ว่าลัคนานั้นสิ้นกำลัง ให้ทายดังดุจกล่าวมาฯ

ลัคนาเนามีน พึงประทินทำนาย โรคมากมายไม่ขาด ประยูรญาติมีอุดม เงินทองถมอัครฐาน คชสารคาวี มีกลากเกลื่อนหลายหลาก พูดจามากบ่หยุดหย่อน ลัคน์สะท้อนสถิตมีน เป็นกระบิลโบราณ ได้พระยา”สุตโสม” ละออโฉมสำอางทรง ฝ่ายพันธ์พงศ์พ่อสูง กว่าฝ่ายฝูงมารดา เป็นเจ้าพระยาทำเนียบ คำทายเทียบมีตำหนิ เบื้องสูงสิพึงทราบ ทุพลภาพเมื่อแก่ มีลูกแหล่เหลือหลาย อันตรายยี่สิบเก้า ประจวบคราวเคราะห์ครั้ง เจ็ดสิบทั้งเศษเจ็ดปี อันตรายมีมากนัก กำลังลัคน์และชะตา ถอยทรุดซาสิ้นกำลัง ทายมาทั้งทวาทศ บอกกำหนดซึ่งเหตุ ราศีเมษถึงมีน ก็จบสิ้นแต่เพียงนี้ฯ