วิชาเก่าเล่าตำนาน ตอน บาปเคราะห์สมเคราะห์เป็นกาลี

บาปเคราะห์เป็นกาลี

อนึ่งพาลบาปเคราะห์ เฉพาะเป็นกาลีสัญจร กระเจิงลี ปะทะลัคน์ปะทะจันทร์ เมื่อนั้นจะสูญสิ้น ชนมชีพชีวัน บ่มิเป็นอัน สุรโทษจะพึงมี ถูกอายุและมาต้องตนุเล่าถมทวี พยาธิใหญ่จะพึงมี ชนมชีพมลายไป ต้องเดชจะเกิดไฟ จะเผาเพลิงพนาลัย เรือนโรงอันอาศัย จะพินาศด้วยอัคคี บ่มิเพลิงจะพลอยตาย ย่อมต้องสายอัสนี เสื่อมยศเสียศักดิ์ศรี จะวิตกโทมนัสนัก แม้นต้องพระเคราะห์ใด ปะทะปะทุถึงลัคน์ ทุกข์โทษจะทายทัก กลกล่าวประดุจหลัง ฝูงกาลีทั้งนั้นต้องกันและกันหวัง คนชั่วจะโอหัง เข้าล่วงหมิ่นและถิ่นแคลน

สมเคราะห์เป็นกาลี

          อนึ่งตนุกดุมพะ และกาละเข้าล่วงแดน แสนโทษประทุษแสน สุรทายดังก่อนมา มีคำพร่ำแห่งโจทย์ ว่าโสดสมเคราะห์ทา ทันหกไปเป็นกา ละกรรณีบ่มีร้ายหรือ บ่มิหยิบยกแสดง แบ่งแต่บาปพระเคราะห์ถือ ส่วนสมเป็นกระลือ กระลีดีดอกฉันใด ฝ่ายศรีกระโวหาร จักแจ้งการที่สงสัย ครวญออกจากคำไข จะข่มคำซึ่งแทรกแซง สมเคราะห์ก็ดุจกัน แต่หากมันบ่ร้ายแรง บางทีเอาคดีแสดง และแบ่งความเข้าข่มขี่ อนึ่งโชคแห่งสมเทศ พระเคราะห์เกตุเล่าก็ดี บ่มีกลัวกับลาลี ไปตกภูมิดั่งนั้นมา ย่อมให้วุฒิโชค สรรพโภคโภคา สมในสังวัจฉรา ธารณโทษบ่พึงมี ผิวกาลกรรณีกาจ ชาติสมเคราะห์ก็ดี หักให้ตัวกาลี เข้าเรือนลัคน์และจักรจันทร์ ชุกโชคปางทั่วปี ภายหลังมีให้ร้ายครัน แรกร้ายให้เทิมทัน มาท่อนท้ายไชยโชคชุม กลหนึ่งภิปรายทาย ว่าจะตายด้วยโรครุม บางความว่าบ่มิคุ้ม โทษเลยอย่าควรทาย กิจนี้ให้ถ่ายเท กลเล่ห์ให้เร่งทราบ ชะตาเป็นชะตาตาย กำหนดหมายมาเทียบแทน หนึ่งเล่าหลวงพระโหร รอบรู้ตำหรับแผน ดาวเดือนตะวันแดน ดวงจักรขบวนบน แจ้งสุขทุกขภัย ในต่ำใต้แผ่นดินดล จึงจักพจนนิพนธ์ นิพันธ์ทายตำรา หวังไว้ศาสตร์สารฉบับ สืบตำรับชั่วกัลปา จึงขึ้นคำคาถาเป็นบทบาทมาลี

ธีรพร  เพชรกำแพง

คัดสำเนาเค้าสำนวน