...สมัยนั้นพ่อทวดก็เคยพาพ่อแก่เล็ก(น้องของแม่แก่)ไปฝากไว้ถึงสามปีจึงไปรับกลับ เพื่อให้พระรูปนี้ถ่ายทอดความรู้ให้อีกทีหนึ่ง พ่อแก่เล็กแม้เป็นลูกแท้ๆก็ยังไม่ได้รับความรู้ในเบื้องแรกจากพ่อทวดโดยตรง พอสิ้นพ่อทวด ท่านก็ใช้วิชาความรู้ได้เหมือนพ่อทวดแต่ท่านจะบอกว่ายังได้ไม่ถึงเนื้อ หนังกระดูกของพ่อเลย ได้แค่เส้นขนเส้นผม อยู่มานานแค่ไหนไม่รู้ได้ ท่านก็มรณภาพไป ฉันเองคิดว่าท่านต้องมีศิษย์ และพยายามถามแม่แก่ถึงที่มาที่ไปของวัดที่ท่านไปอยู่ แม่แก่ก็จำความได้แค่ว่าลพบุรี ฉันก็จนใจในการเสาะหา แต่ก็อธิษฐานต่อเทวดาและบรรพบุรุษผู้รักษาความรู้ไว้ จะดลให้ฉันได้พบกับสายวิชาเดียวกันนี้
...ส่วนพระอีกรูปที่ได้วิชาตอนหลังครึ่งๆกลางๆจะเอาไว้เล่าทีหลัง ครั้งนี้เพียงให้ทราบว่าวิชาความรู้นั้นคนสมัยก่อน ท่านตรองแล้วจึงเป็นครูบาอาจารย์(ผู้ให้) และคนที่ศึกษาก็ตรองแล้วว่าจะเป็นศิษย์(ผู้รับ) ความรู้มิได้เกร่อจนเกลื่อนให้คนเกลี่ยเข้าหาตนเองได้ เขาจึงรู้คุณค่าของวิชา รู้คุณค่าของตนเอง และรู้คุณค่าของผู้อื่น แล้วเขาก็รู้ว่าโหราศาสตร์แท้จริงมีไว้เพื่ออะไร...
...ธีรพร เพชรกำแพง...
๒๐/๑๒/๒๕๕๓